Աշոցքում

- февраля 02, 2021

Տպավորություններս և զգացածս աննկարագրելի է...

Ընդհամենը մեկ օր և այսքան ջերմ ու վառ հիշողություններ, որ կմնան մեզ հետ: Գիտե՞ք, -30ը չենք էլ զգացել, ճանապարհի էմոցիաները լրիվ հերիք էին տաքանալու համար։ Առաջինը կանգ առանք Մարմաշենի երերույքի տաճարում: Ա՜խ այդ տեսարանը.. Հազարավոր տարիներում հնացած պատեր և այդ բարձր ու կանգուն գմբեթը, որ նայում էր սառած Ախուրյանին: Ինչքա՜ն սիրուն էր...

Անմահացրեցինք այդ տեսարանը և շարժվեցինք առաջ, դեպի ամենասպասված վայրը՝ Աշոցքի լեռնադահուկային վազքի բազան։ Մեզ շատ ջերմ ընդունեցին: Մի լավ սահեցինք և արդեն հասցրել էինք հոգնել, թեպետ օրը դեռ նոր էր սկսել: Երբ արդեն իջանք, ներսում հավաքվեցինք և թեյեցինք միասին: Պատերին մարզիկների մեդալներն էին կախված և մեզ սկսեցին պատմել դրանց պատմությունները: Հաջորդ մեր կանգառը արդեն Գյումրիի «Տոմուս» հյուրատունն էր, չնայած նրան, որ շատ հոգնած էինք, սկսեցինք խաղեր և զրույցներ կազմակերպել իրար ավելի լավ ճանաչելու համար: Երեկոյան քայլում էինք մեր Գյումրիով, բայց առաջվա եռանդը չուներ, տխուր էր Գյումրին...