Աշոցքում

-

 

Տպավորություններս և զգացածս աննկարագրելի է... 

Ընդհամենը մեկ օր և այսքան ջերմ ու վառ հիշողություններ, որ կմնան մեզ հետ: Գիտե՞ք, -30ը չենք էլ զգացել, ճանապարհի էմոցիաները լրիվ հերիք էին տաքանալու համար։ Առաջինը կանգ առանք Մարմաշենի երերույքի տաճարում: Ա՜խ այդ տեսարանը..  Հազարավոր տարիներում հնացած պատեր և այդ բարձր ու կանգուն գմբեթը, որ նայում էր սառած Ախուրյանին: Ինչքա՜ն սիրուն էր... 

Անմահացրեցինք այդ տեսարանը և շարժվեցինք առաջ, դեպի ամենասպասված վայրը՝ Աշոցքի լեռնադահուկային վազքի բազան։ Մեզ շատ ջերմ ընդունեցին: Մի լավ սահեցինք և արդեն հասցրել էինք հոգնել, թեպետ օրը դեռ նոր էր սկսել: Երբ արդեն իջանք, ներսում հավաքվեցինք և թեյեցինք միասին: Պատերին մարզիկների մեդալներն էին կախված և մեզ սկսեցին պատմել դրանց պատմությունները: Հաջորդ մեր կանգառը արդեն Գյումրիի «Տոմուս» հյուրատունն էր, չնայած նրան, որ շատ հոգնած էինք, սկսեցինք խաղեր և զրույցներ կազմակերպել իրար ավելի լավ ճանաչելու համար: Երեկոյան քայլում էինք մեր Գյումրիով, բայց առաջվա եռանդը չուներ, տխուր էր Գյումրին... 

Ամեն անգամ ճամփորդությունս ամփոփելուց հետո հասկանում եմ, որ մյուսին ավելի սրտատրոփ եմ սպասում...







Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

Եզոպոս

-
Изображение
Եզոպոս  ( հին հուն․ ՝  Αἴσωπος ;  մ. թ. ա. 620  -  մ. թ. ա. 564 ,  Դելֆի ), անտիկ աշխարհի  առակախոս ։ Նրանով է պայմանավորված համաշխարհային գրականության մեջ առակագրության զարգացումը՝ իբրև առանձին ժանրի։ Եզոպոսի մասին տեղեկությունները պատմական չեն։ Ամենահին հիշատակությունը  մ.թ.ա. 5-րդ դարի պատմիչ  Հերոդոտոսի  մոտ է, որտեղից ենթադրվում է, որ Եզոպոսը ապրել է մ.թ.ա. VI դ. Սամոսում, եղել ոմն Յադմոնի ստրուկը և սպանվել Դելփիքում։ Կան նաև ենթադրություններ, ըստ որոնց, նա  թրակացի  կամ փռուգացի ստրուկ էր։ XIII դ. տարածվել է Եզոպոսի կենսագրության Մաքսիմոս Պլանուդեսի օրինակը։ Կենսագրության երկրորդ ընդարձակ մասը մ.թ.ա. VII դ. ապրած ասորա–բաբելոնական իմաստուն Ախիկարի սյուժեն է։ Հայ հին մատենագրության մեջ մինչև XVIII դ. Եզոպոսի կենսագրությունը թարգմանելու փորձ չի արվել։ Թարգմանվել են միայն «Առակք Ողիմպիանու» առակը։ V դ. արդեն  հայերին  ծանոթ էր Ախիկարի զրույցը՝ «Պատմութիւն և խրատք Խիկարայ Իմաստնոյ»։ Ե...
Далее...

Մարնեուլի

-
Марнеули  - почти исключительно азербайджанский район, неазербайджанцев тут всего 20 000 - поровну армян и грузин. Так   что район азербайджанский, мусульманский, знаменитый помидорами. Издалека напоминает Турцию - везде вечерами пьют чай, везде чайханы. И только местные армяне чай не признают в принципе. Культурных объектов в районе немного и они хитро запрятаны. Например, здесь есть армянский храм XII века и монастырь того же времени - у села Ахкерпи. По слухам, есть замок   в селе Цопи. Район знаменит он в основном селением Садахло, где имеется  погранпереход  и рынок. С точки   зрения истории тут можно пройти по местам  грузино-армянской войны  1918 года. В этом смысле интересно посмотреть на село Шулавери, (сейчас Шаумяни) вокруг которого развернулись бои 25 - 28 декабря 1918 года. В 1921 году район снова оказался в зоне боев - через него на Тбилиси шла советская 11-я армия. Северная граница района как раз проходит   по неболь...
Далее...

Շահամիր Շահամիրյան

-
Շահամիր Շահամիրյան Շահամիրյանը «Որոգայթ փառաց» աշխատության հեղինակն է։ Հայ ժողովրդի մեջ ազատագրական գաղափարների տարածման, երիտասարդությանը հայրենի երկրի պատմությանն ու մշակույթին ծանոթացնելու համար  1771 թվականին  Մադրաս քաղաքում հիմնել է հայկական տպարան, որտեղ 1772 թվականին լույս է տեսնում  Մովսես Բաղրամյանի «Նոր տետրակ, որ կոչի Յորդորակ» գիրքը։ 1773 թվականին հրատարակվում է, Որոգայթ փառաց» գիրքը, որը օտար լծից ազատագրելուց հետո ստեղծվելիք ապագա հայկական պետության կառավարման  համար նախատեսված օրենքների ժողովածու էր։ Ըստ Շահամիրյանի, հայոց ապագա պետության բարձրագույն օրենսդիր մարմինը՝ «Հայոց տունը», պետք է կազմվեր ժողովրդի կողմից...
Далее...